สัปดาห์แรก ....... พระองค์ประทับอยู่ที่โคนต้นโพธิ์ ทรงใช้เวลาตอนกลางคืนพิจรณาปฏิจจสมุปบาท จากต้นลงมาถึงที่สุด และจากที่สุดย้อนลงไปถึงต้น กลับไปกลับมาอยู่ตลอดคืน ....... ในยามแรก เวลา4ทุ่ม หลังจากที่ทรงพิจรณาแล้ง ทรงเปล่งเสียงอุทานว่า " เมื่อใดแล ธรรมทั้งหลายปรากฏแก่พราหมณ์ผู้เพียรเพ่งอยู่ เมื่อนั้นเขาย่อมหมดความสงสัย เพราะมาได้รู้ธรรมพร้อมทั้งเหตุ ".......... ในยามที่2 เวลาตี2 หลังจากพิจรณาแล้ว ทรงเปล่งอุทานว่า "เมื่อใดแล ธรรมทั้งหลาย ปรากฏแห่งพรามณ์ที่เพียรเพ่งอยู่ เมื่อนั้นเขาย่อมหมดความสงสัย เพราะมาได้รู้ความสิ้นไปแห่งปัจจัยทั้งหลาย" ......... และในยามสุดท้าย เวลา6โมงเช้า หลังทรงพิจรณาแล้วทรงเปล่งเสียงอุทานว่า " เมื่อใดแลธรรมทั้งหลายปรากฏแก่พราหมณ์ที่เพียรเพ่งอยู่ เมื่อนั้นเขาย่อมกำจัดมาร และเสนามารได้สิ้นเหมือนพระอาทิตย์อุทัย(ทำลายความมืด) เกิดความสว่างไสวไปทั่วท้องฟ้า"
สัปดาห์ที่2...... ทรงออกจากโคนต้นโพธิ์ มาประทับยืนมองต้นโพธิ์และที่ประทับนั่งตรัสรู้ ........ แต่ก่อนที่จะประทับยืน พระองค์ทรงแสดงปาฏิหารย์เหาะขึ้นไปในอากาศ เนื่องจากเทวดาสงสัยว่าพระองค์ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าหรือยัง และแสดงยมกปาฏิหารย์ให้เทวดาทั้งหลายดู แล้วจึงเสด็จมายืนอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ต่อมาที่ประทับยืนนั้นเรียกว่า "อนิมิสเจดีย์"
สัปดาห์ที่ที่3 ...... พระองค์ทรงเสด็จจงกรมอยู่บนที่จงกรมแก้ว ซึ่งอยู่ระหว่างที่ประทับนั่งกับที่ประทับยืน กว้างจากตะวันออกไปจรดตะวันตก ต่อมาสถานที่แห่งนี้มีชื่อเรียกว่า "รตนจงกรมเจดีย์"
สัปดาห์ที่4 ......พระองค์ทรงเสด็จไปประทับบนเรือนแก้วที่เหล่าเทวดานิมิตถวาย อยู่ทางทิศตะวันตกของรตนจงกรมเจดีย์ ทรงพิจรณาปฏิจจสมุปบาทอยู่ตลอดทั้งสัปดาห์ ต่อมาสถานที่แห่งนั้นได้ชื่อว่า " รตนฆรเจดีย์"
สัปดาห์ที่5....... ทรงเสด็จไปประทับที่โคนต้นอชปาลนิโครธ(ต้นไทร) ซึ่งอยู่เลยไปทางทิศตะวันออกของต้นโพธิ์ ... ตามปกติคนเลี้ยงแพะ(อชปาล)ชอบมานั่งเล่นหลบแดดที่เงาต้นไทรแห่งนี้ ต้นไทรจึงได้ชื่อว่า อชปาลนิโครธ ..... ขณะประทับอยู่ที่นั่น มีพราหมณ์คนหนึ่งเข้ามาเฝ้าและชวนสนทนาด้วย พราหมณ์คนนี้ถือเอาสิ่งที่ตนเห็นแต่เช้าตรู่ว่าเป็นมงคล มีนิสัยถือตัว และมักโกรธ เวลาไม่พอใจใครมักส่งเสียง หุหุ ..... เขาได้ทูลถามพระพุทธเจ้าถึงเหตุที่ได้เป็นพราหมณ์ พระองค์ทรงเปล่งอุทานขึ้นมาว่า " ไม่มีกิเลสเป็นเหตุให้เปล่งเสียง หุหุ ไม่มีกิเลสดุจน้ำย้อม สำรวมตน จบเวทด้วยการเกิดมรรคญาน อยู่จบพรหมจรรย์ ไม่มีกิเลสเป็นเหตุให้ฟูใจ " หลังจากสนทนาแล้ว พราหมณ์นันก็ทูลลาไป
สัปดาห์ที่6...... ทรงเสด็จไปประทับที่โคนต้นมุจลินท์ (ต้นจิก) ซึ่งขณะนั้นมีฝนพรำติดต่อกันตลอดทั้งสัปดาห์ ที่ใกล้ต้นมุจลินท์มีสระโบกขรณี ซึ่งมีพญานาคตัวหนึ่งอาศัยอยู่มีฤทธิ์ เกรงว่าพระพุทธเจ้าจะหนาว จึงขึ้นมาจากสระโบกขรณี แล้วขดวนรอบพระองค์เป็นขนด7ชั้น พร้อมแผ่พังพานเหนือพระเศียร...... ครั้นผ่านสัปดาห์นั้นไป พญานาคเห็นว่าฝนหายแล้ว จึงคลายขนดแปลงร่างเป็นมาณพหนุ่มยืนเฝ้าพระพุทธเจ้าพร้อมทั้งประนมมือนมัสการด้วยความเคารพ .... พระพุทธเจ้าเห้นดังนั้น จึงทรงเปล่งเสียงอุทานว่า " ความสงัด เป็นความสุขสำหรับผู้ที่สันโดดได้เห็นธรรมอย่างแจ้งประจักษ์ ความไม่เบียดเบียนกันเป็นสุขในโลก การสำรวมระวังในสัตว์ทั้งหลายก็เป็นสุข ความปราศจากความกำหนัดเป็นสุขในโลก การล่วงพ้นกามทั้งหลายได้ก็เป็นสุข การกำจัดความถือตัวว่าเรามีเราเป็นเสียได้ เป็นความสุขยิ่ง " จากนั้นมาณพแปลงก็ทูลลาไป
สัปดาห์ที่7..... พบอุบาสกคู่แรก พระองค์ทรงเสด็จไปประทับที่โคนต้นราชายตนะ (ต้นเกด) ซึ่งอยู่ทางทิศใต้ของต้นโพธิ์ .... พระอินทร์ลงมาเฝ้าถวายผลสมอให้เสวยเป็นยาระบาย .... แล้วตอนสายของวันนั้นเองก็มีพ่อค้า2พี่น้อง คือตปุสสะ กับ ภัลลิกะ ซึ่งพากองเกวียน500เล่ม บรรทุกสินค้าจากอุกกลชนบทไปค้าขายตามเมืองต่างๆในแคว้นมคธได่ผ่านมาทางนั้น เทวดาที่เคยเป็นญาติกันมาแต่อดีตชาติได้บันดาลให้เกวียนหยุดลง แล้วปรากฏกายแจ้งข่าวเรื่องพระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นในโลกให้ทราบ พร้อมทั้งแนะนำให้ถวายอาหารแด่พระองค์ ....... พ่อค้า2พี่น้องได้ทำตามที่เทวดาบอก ได้นำข้าวสัตตุก้อน สัตตุผง เข้าไปถวาย ในครั้งแรกพระพุทธเจ้าไม่ทรงรับเพราะไม่มีบาตร ต่อมาเมื่อท้าวมหาราชทั้ง4 นำบาตรศิลามาถวายจึงทรงใช้บาตรนั้นรับอาหารมาเสวย ..... ก่อนออกเดินทางต่อไป พ่อค้า2พี่น้อง ได้ประกาศตัวนับถือพระพุทธเจ้าและพระธรรมเป็นที่พึ่งตลอดชีวิต (ขณะนั้นยังไม่มีพระสงฆ์) และขอพระเกศาธาตของพระพุทธเจ้าไปบูชาด้วย .... พ่อค้า2พี่น้องจึงเป็นอุบาสกคู่แรกในพุทธศาสนา
สัปดาห์ที่8......... พระองค์ทรงเสด็จกลับไปประทับที่โคนต้นอชปาลนิโครธ ทรงพิจรณาเห็นว่า ธรรมที่พระองค์ตรัสรู้มานั้นลึกซึ้งยิ่งนักยากที่ใครจะรู้ตามได้ ...... ท้าวสหัมบดีพรหมลงมาจากเทวโลกแล้วทูลอาราธนาให้พระองค์แสดงธรรม พระพุทธเจ้าทรงเกิดพระมหากรุณาธิคุณต่อสัตว์โลก ทรงเห็นสัตว์โลกเป็นเหมือนดอกบัว กล่าวคือ ..... สัตว์โลกบางจำพวกสามารถรู้ตามได้เร็วเหมือนดอกบัวที่โผล่พ้นน้ำ พอต้องแสงอาทิตย์ก็บาน ..... สัตว์โลกบางจำพวกสามารถรู้ตามได้ หากได้ฟังอธิบายขยายความเพิ่มอีกหน่อย เหมือนดอกบัวที่ขึ้นอยู่ปริ่มน้ำ วันรุ่งขึ้นก็จะโผล่และบานเมื่อต้องแสงอาทิตย์ ....... สัตว์โลกบางจำพวกสามารถรู้ตามได้แต่ต้องใช้เวลาสอนนาน เหมือนดอกบัวที่จะโผล่พ้นน้ำ แล้วบานในวันต่อๆไป ........ และสัตว์โลกบางจำพวกก็ไม่สามารถรับรู้ได้ เหมือนดอกบัวที่เพิ่งงอกซึ่งจะถูกปลาและเต่ากัดกินเป็นอาหาร ....... ครั้งทรงเห็นดังนี้แล้ว พระทัยก็น้อมไปในอันที่จะแสดงธรรมโปรดสัตว์โลก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น