สิทธัตถพุทธะทรงเสวยวิมุติสุขอยู่บริเวณป่าไผ่และจาริกออกโปรดมหาชน ก็ได้ทรงคำนึงถึงปฏิญญาที่เคยให้ไว้แก่พระเจ้าพิมพิสารแห่งแคว้นมคธที่จะบอกธรรมที่ตรัสรู้ให้แก่พระองค์..... ส่วนข้างพระเจ้าพิมพิสาร ณ.กาลนั้นได้ทรงทราบกิตติศัพท์อยู่ว่า บัดนี้สิทธัตถพุทธะ รัชทายาทแห่งศากยวงศ์ได้ตรัสรู้ธรรมพิเศษแล้ว คงเป็นผู้บริสุทธิ์แล้ว และไกลจากกิเลส คงจักเป็นผู้รู้แจ้งเห็นมรรคาเครื่องดับทุกข์ ณ.กาลบัดนี้จึงเหมาะสมที่จะไปเฝ้าพระองค์ ...... เมื่อตกลงพระทัย พระเจ้าพิมพิสารพร้อมด้วยราชบริพารฝ่ายหน้าฝ่ายในก็เสด็จตรงไปยังป่าไผ่อันเป็นที่ประทับของสิทธัตถะพุทธะ
พระเจ้าพิมพิสารพร้อมด้วยบริวารเมื่อเสด็จถึงป่าไผ่ ขณะนั้นสิทธัตถพุทธะประทับอยู่ท่ามกลางภิกษุสงฆ์ผู้เป็นอรหันต์....... มีพระอุรุเวลกัสสป พระนทีกัสสป พระคยากัสสป พี่น้องที่เคยเป็นอาจารย์ลัทธิบูชาไฟนั่งเฝ้าอยู่..... ราชาแห่งมคธได้พาบริวารตรงเข้าเฝ้าอยู่เฉพาะพระพักตร์ของสิทธัตถพุทธะ บรรดาบริวารทั้งหลาย เกิดความคิดกันไปต่างๆ ส่วนมากจะคิดว่าสิทธัตถพุทธะหรือชฏิลสามพี่น้องใครที่ยิ่งใหญ่กว่ากัน แต่ก็ไม่แน่ใจยิ่งได้มองเห็นชฏิลสามพี่น้องอันมหาชนนับถือกราบไว้มาแต่ก่อนกลับมานั่งแทบพระบาทสิทธัตถพุทธะ เสียงบริวารของพระเจ้าพิมพิสารโจษจันกันไป กลายเป็นเสียงอึงคะนึงอยู่ท่ามกลางสงฆ์
สิทธัตถพุทธะทรงรู้ความประสงค์ตามอุปกิเลสของคนทั้งหลาย จึงทรงหันไปทางอุรุเวลกัสสป ตรัสถามถึงเหตุที่ยอมมาบวชในพุทธศาสนา...... ซึ่งพระอุรุเวลกัสสปได้บอกแก่คนเหล่านั้นว่า ตนและพี่น้องทั้งสามคนได้ละทิ้งพิธีกรรมกองกูณฑ์ ที่เป็นทางไม่บริสุทธิ์ไม่สามารถนำไปสู่ความหลุดพ้น และได้จากอาศรมเดิมมาอยู่อาศรมใหม่พร้อมบริวาร1000คน ได้พบธรรมใหม่ของสิทธัตถพุทธะ.... ก่อนที่จะอธิบายต่อ พระอุรุเวลกัสสปได้ลุกขึ้นจากที่นั่งตรงเข้ากราบสิทธัตถพุทธะศาสดาของตนและกล่าวว่า "ข้าแต่พระองค์ ข้าพเจ้าขอพึ่งพระองค์ว่าเป็นศาสดาอันข้าพระองค์จะพึงกราบไหว้บูชา".... คนทั้งหลายเมื่อได้เห็นดังนั้นจึงเข้าใจได้ว่าเป็นการประกาศเกียรติคุณของสิทธัตถพุทธะ และนักบวชผู้นี้ก็จะเป็นคนที่จะตอบข้อสงสัยได้ และได้ยอมถวายความเคารพพระองค์
สิทธัตถพุทธะทรงทราบความเข้าใจของบริวารแห่งราชาแคว้นมคธด้วยพระปรีชาญาน และเห็นว่าคนทั้งหลายตั้งอยู่ในความสงบควรแก่การจะรับธรรมของพระองค์ได้....... จึงแสดงธรรมแก่คนเหล่านั้นและแก่พระเจ้าพิมพิสารอันได้แก่ อนุปุพพิกถาและอริยสัจ4 ส่งผลให้พระเจ้าพิมพิสารและบริวารจำนวนหนึ่งบรรลุโสดาบัน และส่วนที่เหลือได้ศรัทธาเลื่อมใสในพระรัตนตรัย
พระเจ้าพิมพิสารทรงประกาศว่า ความปราถนาของพระองค์ทั้ง5ประการสำเร็จแล้ว พระองค์ทรงขอถือพระพุทธเจ้า พระธรรมพระสงฆ์ เป็นที่พึ่งตลอดชีวิต ...... ประการที่1 ได้เป็นกษัตริย์สมมุติเทวราชครองราชสมบัติเป็นจอมแห่งแคว้นนี้ ประการที่2 ให้ราชธานีแห่งนี้เป็นที่เสด็จมาประทับของจอมปราชญ์ผู้ตรัสรู้เห็นความจริง ผู้เป็นอรหันต์พ้นจากเครื่องผูกพันทั้งปวง ประการที่3 ได้มีโอกาสได้เข้าเฝ้าโดยใกล้ชิด จอมปราชญ์พระอรหันต์องค์นั้น ประการที่4 ขอให้พระอรหันต์พระองค์นั้นได้กรุณาแสดงธรรม และประการสุดท้าย ขอให้เข้าใจในพระธรรมนั้นด้วย ...... พร้อมกันนั้นพระเจ้าพิมพิสารได้นิมนต์พระพุทธเจ้าและพระสาวกทั้งหมดให้เสด็จไปรับอาหารบิณฑบาตรในวังวันรุ่งเช้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น