พระเจ้าพิมพิสารทรงรับสั่งให้ข้าราชบริพารจัดเตรียมการรับเสด็จพระพุทธเจ้าและพระสาวกไว้พร้อมสรรพ...... เมื่อพระพุทธเจ้าพร้อมด้วยพระสาวกนั่งเรียบร้อย พระองค์ก็ถวายภัตตาหาร ขณะที่เฝ้าดูพระพุทธเจ้าเสวยภัตตาหารอยู่นั้น พระองค์ก็คิดถึงที่ประทับอยู่ของพระพุทธเจ้าว่าเป็นที่ใดจึงจะเหมาะ ครั้นแล้วจึงคิดได้ว่า เวฬุวัน ป่าไผ่ อุทยานของพระองค์ดูจะเหมาะสม เพราะอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากหมู่บ้าน มีทางไปมาสะดวก เวลากลางคืนก็เงียบสงบ เวลากลางวันคนไม่พลุกพล่านผู้ต้องการความสงบจะหลีกเร้น สามารถอยู่ได้อย่างสบาย
เมื่อพระพุทธเจ้าและพระสาวกฉันภัตตาหารเสร็จอิ่มแล้ว พระเจ้าพิมพิสารจึงทรงหยิบพระเต้าทอง หลั่งน้ำทักษิโณทกลงบนพระหัตถ์ของพระพุทธเจ้า ......พร้อมทั้งประกาศว่า " ขอถวายเวฬุวัน ป่าไผ่เป็นพระอาราม สำหรับพระพุทธเจ้าและพระสงฆ์สาวกอยู่ประจำ "..... พระพุทธเจ้าทรงรับและตรัสอนุญาตให้พระสาวกอยู่ในอารามแห่งนั้นได้ จึงนับว่าวัดเวฬุวันเป็นวัดแห่งแรกในพุทธศาสนา
พระพุทธเจ้าทรงพาพระสาวกเข้าอยู่ในวัดเวฬุวันมานับตั้งแต่วันนั้น.... ฝ่ายพระเจ้าพิมพิสารพอตกดึกของคืนนั้นทรงเห็นเปรตมาปรากฏกายให้เห็น เปรตเหล่านั้นมีร่างกายผอมโซส่งเสียงร้องไห้คร่ำครวญด้วยความหิวโหย พอถึงรุ่งเช้าพระองค์จึงรีบเสด็จไปเฝ้าพระพุทธเจ้าแล้วกราบทูลเรื่องทั้งหมดให้ทราบ ..... พระพุทธเจ้าตรัสเล่าว่า " เปรตเหล่านั้นคือญาติของพระองค์ในอดีตชาติทำบาปกรรมไว้คือ ขโมยของจพถวายสงฆ์ไปกิน ตายแล้วไปเกิดเป็นเปรตกำลังชดใช้ผลกรรมและรอเวลาที่พระองค์จะทำบุญและอุทิศส่วนกุศลไปให้ รุ่งเช้าพระเจ้าพิมพิสารจึงถวายภัตตาหารแด่พระพุทธเจ้าและพระสงฆ์สาวกอีกครั้งและอุทิศส่วนกุศลให้แก่เปรตซึ่งก็ได้รับกันอย่างทั่วถึง ..... นับจากนั้นมา วัดเวฬุวันจึงเป็นที่ประทับแห่งหนึ่งของพระพุทธเจ้าซึ่งเป็นวัดแห่งแรกในพุทธศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น