หลวงปู่มั่น

           หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต  เป็นพระบิดาของคณะพระวิปัสสนากรรมฐาน หลวงปู่เป็นหลักชัยสำคัญในการนำกองทัพธรรมของพระสายวัดป่าที่ประพฤติปฏิบัติ ออกอบรมสั่งสอนประชาชรรมะอันละเอียดอ่อน จุดแสงสว่างทางปัญญา ให้สว่างไสวทั่วแผ่นดิน

            หลวงปู่มั่น เกิดเมื่อปี2413 ในตระกูลแก่นแก้ว จังหวัดอุบลราชธานี ท่านออกบวชโดยเป็นศิษย์หลวงปู่่เสาร์ สำนักวัดเลียบ  ซึ่งท่านก็ได้ปฏิบัติหน้าที่ศิษย์ดูแลพระอาจารย์เป็นอย่างดี ....   ท่านถือธุดงค์กรรมฐานเป็นหลัก รักษาพระธรรมวินัยเสมอชีวิต ใช้คำบริกรรมพุทโธ เป็นองค์ภาวนา......


              หลวงปู่มั่นได้ศึกษาข้อปฏิบัติแห่งพระวินัยจนเป็นที่ไว้วางใจของพระอุปัชฌายจารย์ และศึกษาข้อปฏิบัติอบรมจิตใจคือ เดินจงกรม นั่งสมาธิ สมาทานธุดงควัตรต่างๆ  ท่านได้ออกบำเพ็ญสมณธรรมตามที่ต่างๆ ทั้งป่าช้า ป่าชัฏ หุบเขา ซอกห้วย ท้องถ้ำ และลงไปศึกษากับนักปราชญ์ที่กรุงเทพ.....  ขณะจำพรรษาอยู่ที่วัดปทุมวนาราม ก็หมั่นไปสดับธรรมเทศนากับเจ้าพระคุณอุบาลี.... หลวงปู่มั่นได้ออกธุดงค์ไปตามสถานที่วิเวกต่างๆในเขตภาคเหนือนานถึง12ปีจึงได้กลับมาถิ่นอีสาน



                  หลวงปู่มั่นเป็นผู้นำกองทัพธรรมสายวัดป่า  สมัยแรกคนจะตื่นกลัวพระธุดงค์กันมาก  แต่ต่อมาก็เข้าใจวิธีและแนวทางกรรมฐานมากขึ้น  ไม่ว่ากองทัพธรรมอันเป็นศิษย์ของหลวงปู่มั่นผู้มุ่งปฏิบัติออกไปเผยแผ่ธรรมะตามที่ใด ชนบทใด ก็จะได้รับการดูแลสักการะจนเกิดเป็นวัดป่าฝ่ายปฏิบัติอย่างมากมายจนถึงปัจจุบัน


                  หลวงปู่มั่นได้กลับมาธุดงค์ที่ภาคอีสาน  และได้มาปักหลักเอาที่เสนาสนะป่าบ้านนามน  และมาจำพรรษาที่บ้านหนองผือ ตำบลนาใน จนใกล้วาระสุดท้ายของชีวิต คณะสานุศิษย์ได้นำท่านไปที่วัดป่าสุทธาวาส จังหวัดสกลนคร และในปี2492 หลวงปู่มั่นได้มรณภาพด้วยอาการสงบ รวมสิริอายุ80ปีบริบูรณ์

                                           คำสอนหลวงปู่มั่น


" ท่านทั้งหลายจงอย่าทำตัวเป็นตัวบุ้งตัวหนอนคอยกัดแทะกระดาษแห่งคัมภีร์ใบลานเปล่าๆ   โดยไม่สนใจพิจารณาสัจธรรมอันประเสริฐที่มีอยู่กับตัว.....  แต่มัวไปยึดธรรมที่ศึกษามาถ่ายเดียว ซึ่งเป็นสมบัติ ของพระะพุทธเจ้า มาเป็นสมบัติของตน....  ด้วยความเข้าใจผิด ว่าตนเรียนรู้และฉลาดพอตัวแล้ว ทั้งที่กิเลสยังกองเต็มหัวใจยิ่งกว่าภูเขาไฟ มิได้ลดน้อยลงบ้างเลย ...... จงพากันมีสติคอยระวังตัว อย่าให้เป็นคนประเภทใบลานเปล่าๆ เรียนเปล่าและตายทิ้งเปล่า   ไม่มีธรรมอันเป็นสมบัติของตัวอย่างแท้จริงติดตัวบ้างเลย"


"คนไม่สนใจธรรม ธรรมก็ไม่เข้าถึงใจคน จึงกลายเป็นคนก็สักว่าคนธรรมก็สักว่าธรรม ไม่อาจยังประโยชน์ให้สำเร็จได้ ....แม้คนจะมีจำนวนมากและแสดงธรรมให้ฟังทั้งพระไตรปิฏก จึงเป็นเหมือนเทน้ำใส่หลังหมา มันสลัดออกเกลี้ยงไม่มีเหลือ.... ธรรมจึงไม่มีความหมายในใจของคน เหมือนน้ำไม่มีความหมายบนหลังหมา ฉันนั้น"


"ผู้เห็นคุณค่าของตัว จึงเห็นคุณค่าของผู้อื่น ว่ามีความรู้สึกเช่นเดียวกัน ไม่เบียดเบียนทำลายกัน..... ผู้มีศีลสัตย์เมื่อทำลายขันธ์ไปในสุคติในโลกสวรรค์  ไม่ตกต่ำเพราะอำนาจศีลคุ้มครองรักษาและสนับสนุน
จึงควรอย่างยิ่งที่จะพากันรักษาให้บริบูรณ์.....  ธรรมก็สั่งสอนแล้วควรจดจำให้ดี ปฏิบัติให้มั่นคง จะเป็นผู้ทรงคุณสมบัติทุกอย่างแน่นอน"


"เขาโกรธเรา แต่เราอย่าตอบ ให้พิจรณาความบริสุทธิ์ละลาย.... แล้วยกธงชัยขึ้นและมีอะไรก็สงเคราะห์เขาพอประมาณ ไม่นานเขากลับคืนดี ไม่กลับคืนดีก็วิบัติถึงตายทีเดียว"

" กิเลสเท่ามหาสมุทร แต่ความเพียรเท่าฝ่ามือ มันห่างไกลกันขนาดไหนคนสมัยนี้ เพียงใช้ฝ่ามือแตะมหาสมุทร ทำความเพียรเพียงเล็กน้อย แต่หมายมั่นปั้นมือว่าจะข้ามโลกสงสาร เมื่อไม่ได้ตามใจก็หาเรื่องตำหนิศาสนาและกาลสถานที่"

คำสอนหลวงพ่อ